“Bir günlüğüne biz de birer kahraman olabiliriz belki.Sadece bir günlüğüne.”
“Birbirimizin ruhlarını kurtarırsak neden olmasın?”
0- 0
“Derin bir nefes al.Arkana yaslan , öyle eğilip bakma ekrana dik dur.Çünkü sen dik durmak için yaratıldın , dik durmak için geldin bu dünyaya.
Derin bir nefes al , bir nefes daha.
İyice düşün , kendini bir binanın yıkık dökük merdivenlerinde hayal et.O merdivenlerden çıkmaya başlıyorsun , duvarlar yıkılıyor.Her adımında bir parça düşüyor önüne , her adımında bir engel çıkıyor.
O bina senin hayatın.
O an , o binanın en tepesinden , enkazın içinden bir ses duyuyorsun.
Hayal et , o sesi hayal et.
En sevdiğin insanın sesini duyuyorsun orada.Dünyada en sevdiğin insan.Hayal et , kim olduğuna karar ver.Biliyorum , gözünde bir görüntü , kulağında bir ses canlandı.O ses senden yardım istiyor , o ses sana bana yardım et diye bağırıyor , ’ Kimse yok mu? ’ diyor bu dünyada en sevdiğin insan.Acı çekiyor , sana muhtaç.Duvarların arasında , enkazın altında bir yerlerde o ses seni bekliyor.Her kim geldi aklına bilmem , ama şimdi düşün , ona öyle bir cümleyle cevap vericeksin ki en sevdiğin insanın tüm korkuları son bulacak.
Ona ne dersin?En sevdiğin insana korkmaması için ne dersin?”
1Biliyorum,istemiyorsun o yola girmek. Ama bil ki, o yola girmek zorundasın canımın içi. Biliyorum çok yandı canın ve çok korkuyorsun bir kez daha canının yanmasından. Ama dünyaya izin vermek zorundasın. Üzerine düşmediğin bir diz asla iyileşmez,iyileşmek istiyorsan o dizin üzerine düşmek zorundasın. Birilerini kazanabilmek için önce birilerini kaybetmen gerekecek belki de iyileşebilmek için önce hasta olman gerekecek,nefes alabilmek için boğulmak zorunda kalacaksın… Biliyorum, istemiyorsun ölmek. Ama bil ki yaşaman için önce ölmen gerekecek canımın içi.
1“Seni duymam için ses tonunu bilmeme gerek yok.Bazen sen de sesini duyan insanların seni duymadıklarını hissetmiyor musun? Ben senin sesini duyuyorum.Blogunu gördüğüm ilk andan beri ,konuşmasak bile , ben seni duyuyorum.”
0Yol uzun , güneş sıcak , ay uzakmış…
Başını kaldırmış şövalye , “Ne garip ” demiş , “aradığım yıldız , yolumu aydınlatan güneş…Ne garip gece olacak.Aradışım hâlâ yıldız , yolumu aydınlatan ay.”
İçini çekmiş. “Ey güneş ” demiş “ey ay…Sen olsaydın aradığım , düşer miydin yedi dağ öteye? Yoksa kavuşmak dokunmadan olur mu? Her dokunan kavuşur mu?”
0Bir kitapta okumuştum en güzel an mutlu olduğunuz an değildir kendinizin benliğini hissettiğiniz andır bunu unutmayın.
Ve asla sevdiğiniz veya seveceğiniz insanın dışını görmeyin içini görün vücuduna değil kalbine bakın en doğrusu bu çünkü diğer türlü hiç mutlu olamazsınız.
DOST TAVSİYESİ
1
