Yağmur böyle güzel yağar mı şimdi çıkıp ıslanmazsak.
Kaynak : scooby-doonungizemi
1az önce okuduğum kitapta bir kız vardı. Ailesi trafik kazasında ölüyor ve geri evine geliyor. annesinin ve babasının odasınında eşyalarını kokarken bir mektup görüyor, babasından. o an o kadar çok ağladımki neyin dert, neyin önemli olduğunu o an anladım.
1Hey merhaba yine ben.. , ben Cok onceden ölumun ne oldugunu bilmiyordum taki buyuyene kadar ve bunu ogrendim yasamak olmekten daha zormus yasamak Cok zormus Yia cidden ayriliklar oluyo uzuntuler aglamalar , kirik kalpler yani ne bilim bu insanlar Neden bu kadar igrenc ve kotu onuda anlamis degilim. Ben ordan gozukunce kotu biri gibi duruyorum Ama aslinda Hayir kotu biri degilim sadece kotu gozuken birisiyim Beni guclu yapan yasadiklarim degilde yaralarimdi ben Kimseye sarilmadim hep yaralarima sarildim Cok kotu Soz aldim hak ettmedigim cumeler aldim. Ama buna ragmen guclu kaldim Kimse olmadi Yanimda olmasinda bu saaten sonra..
2“Başlangıç ile bitiş çizgisi birbirine çok yakındı. Ama ben, bütün zamanımı iki çizginin tam ortasında bekleyerek harcadım…”
Öfa~Ölüme Fısıldayan Adam
14“ruhumu aldın, uçak yaptın kendine. Ama uçamadım… kat izleriyle kalakaldım. “
Öfa~ Ölüme Fısıldayan Adam
10Anlatabileceğin dünyalar kadar cümlen varken hiçbir zerren yokmuşçasına susmak..
14- Ege: Konuşamıyorum, sanırım benim dilim tutuldu.
- İzmir: Ben seni duyamıyorum bile... Sanırım ben öldüm.
- İzmir: Şimdi biz... burada mı yaşayacağız? Birlikte.
- Ege: Evet, burada yaşayacağız. Birlikte.
- İzmir: Aaa evde kalorifer varmış!
- Ege: Evet, içeride klima da var.
- İzmir: Çamaşır makinesi de var mı?
- Ege: Var. Bulaşık makinesi de var. Kurutucu da var...
- İzmir: Çok iyi...
1
