“Anlasana , dargınım ama mahkumum sana.”

Galiba… Yalan söyledim.

İnsanlar yorula yorula yürür,

Kırıla kırıla büyür.

Ben Yıkılmadım, yerim rahat diye yatıyorum.

her gün doğarken ellerimi göğe uzatıp parmak izlerime dolmanı bekleyebilirim.

sesinin tonu, zihnimin kaldırım taşlarında çizgilere basmadan yürümeye çalıştığı için uyuyamadığım gecelerde sokak lambalarının söndüğü saati ezberleyebilirim.

sevgilim, tavana vuran gölgeyi yüzüne benzetebilirim.

sokakların sarıya büründüğü akşam saatlerinde o sokaktan geçerken sen, ben harelerinin rengini açan güneş ışığına binlerce kez minnet edebilirim.

ya sen, istesem bir kez bana güler misin?

Yoktun artık yanımda anlamam zaman aldı…

Lütfen Beni Rahat Bırakın

Sakladın geçmişe, sanki yokmuş gibi hüzünleri…

Bu doğru

Ona da herşeyim demişsin bana ne kaldı…

Bir insanın herhangi bir özelliğine aşık olabilirsiniz, illa tipinin güzel veya yakışıklı olmasına gerek yok.

bomboş sene yemin ederim hiçbir şey yapmadan seneyi bitirdim farkındalığı yaşıyorum şu an

Bir gülüşün var bir de gidişin’

içinde sen yoksan,yarım kalır bir anda bütün düşlerim.